Waarom gaat Vitesse-revelatie Mount het wél redden bij Chelsea?

Mason Mount. Een naam die klinkt als Snelle Jelle, Kick Wilstra of Rob van de Rovers. Personages uit voetbalstrips en -boeken, waarin finales gewonnen worden, doelpunten wonderschoon zijn en jongensdromen altijd uitkomen.

En warempel, dit seizoen schudt de jongen met de jarenzestigkuif de ene na de andere fraaie treffer uit zijn wondersloffen. Een lobje zoals tegen PSV, een onmogelijke vrije trap zoals tegen PEC Zwolle, in het jongensboek van Mount is niets te gek.

Toch is er een probleem met het jongensboek van Mason Mount. Hij speelt al sinds zijn zesde bij Chelsea. De club waar bijna nooit een talent uit eigen opleiding de hoofdmacht haalt.

Opvolger van John Terry

"Mijn doel was én is ooit het eerste elftal te halen", vertelde Mount in gesprek met Voetbal International. "Mijn vader zei destijds: zoon, besef je wel dat John Terry de enige jeugdspeler is die in de afgelopen twintig jaar het eerste elftal heeft gehaald? Hoe ik reageerde? Dan ben ik de volgende.."

Jeugdspeler van het jaar

Zijn reputatie was hem al voorgegaan, toen de negentien jaar geleden in Portsmouth geboren Mount zijn koffer uitpakte in Arnhem. Het voorgaande seizoen was hij bij Chelsea uitgeroepen tot Academy Player of the Year. Als aanvoerder van Chelsea onder 18 won hij de jeugdversie van de FA Cup, de Premier League en de UEFA Youth League, de Champions League voor jeugdelftallen.

Bovendien werd hij in de zomer met Engeland onder 19 Europees kampioen in Georgië. In de eerste minuut van de eerste wedstrijd dat EK tegen Bulgarije maakte Mount een doelpunt. Zijn persoonlijke teller bleef steken op een, maar in de finale tegen Portugal gaf hij wel de beslissende assist.

Dan heb je de clubs voor het uitkiezen, zou je zeggen. Maar Mount heeft maar één droom. Zijn keuzes maakt hij bewust. Zo verliet hij op 17-jarige leeftijd het ouderlijk huis in Portsmouth. Hij leerde op eigen benen staan, zijn eigen eten koken, boodschappen doen, afwassen. Helemaal klaar voor een seizoen op huurbasis bij een vreemde club.

Geduld

De jonge Engelsman wist dat hij geduld moest opbrengen in Arnhem. Hij moest wennen aan een nieuwe club in een ander land en aan de wetten van het seniorenvoetbal. Bovendien voelde hij in het begin het zomerse jeugd-EK nog in de benen.

En dus raakte Mount niet in paniek toen hij de eerste weken vooral vanaf de bank moest toekijken. Hij debuteerde voor Vitesse met een invalbeurt in de wedstrijd tegen AZ (1-2). Zijn eerste basisplaats was in de verloren bekerwedstrijd tegen Swift. En ook zijn eerste doelpunt, thuis tegen PSV, leverde geen overwinning op.

Visitekaartje

Toch was de goal tegen PSV het perfecte visitekaartje: een combinatie van het ruimtelijk oog en de timing van Jari Litmanen en de technische brille van Dennis Bergkamp. Zo'n goal waarvan men dan zegt: dat lukt hem nooit meer.

Bij Mount zeiden de kenners dat niet. In die ene actie zaten alle kwaliteiten van Mount verborgen. Technisch verfijnd, oog voor de ruimte en het loopvermogen om in die ruimte te duiken. Het gemak waarmee hij scoorde, verried zijn klasse.

Pingpongballen

De jonge Engelsman teert niet op zijn talent, hij werkt heel bewust aan zijn doel. Stapje voor stapje.

Zo gebruikte hij een aantal weken waarin hij door een blessure niet in actie kon komen om zijn reactievermogen en zijn brein te trainen door met een kanon pingpongballetjes op zich af te laten vuren. De ene keer moest hij alleen de rode, dan weer de blauwe vangen. Sneller denken dan de tegenstander, dat was het doel.

Voor de frêle Mount is de eredivisie een perfecte leerschool, geduldig wachtend op zijn kans. En toen hij eind november eenmaal het vertrouwen van Fraser gewonnen had, was hij er ook klaar voor.

Met drie doelpunten en twee assists in de laatste acht wedstrijden is hij van groot belang voor de Arnhemmers. Na het vertrek van die andere smaakmaker, Milot Rashica naar Werder Bremen, zal hij alleen maar belangrijker worden.

#FreeBaker

Vitesse-volgers hopen nu al op een tweede huurjaar, zoals bijvoorbeeld vorig jaar met Lewis Baker het geval was. In zijn tweede jaar in Arnhem schoot Baker Vitesse hoogstpersoonlijk naar de bekerfinale.

Dit jaar werd Baker uitgeleend aan Middlesbrough in het Championship, maar krijgt daar nauwelijks speeltijd. Reden voor het twitteraccount @chelseayouth, dat alle jeugdspelers en huurlingen van Chelsea op de voet volgt, om de hashtag #FreeBaker te gebruiken.

Alleen Matic basisspeler, via een omweg

Baker is niet de eerste en zeker niet de laatste die droomt van Stamford Bridge, maar intussen verzwolgen dreigt te worden in het moeras van het Chelsea-verhuursysteem.

Het overkwam ook Lucas Piazon en Thomas Kalas, beiden tegenwoordig verhuurd aan Fulham. Zelfs de inmiddels verkochte Dominic Solanke (Liverpool), Christian Atsu (Newcastle United) en Bertrand Traore (Olympique Lyonnais) kregen geen kans in Londen.

Van alle Chelsea-huurlingen die ooit in Arnhem te bewonderen waren, werd alleen Nemanja Matic basisspeler in Londen. Maar niet nadat hij eerst verkocht werd aan Benfica en daarna voor heel veel geld werd teruggekocht.

Mount gaat het wel redden, zo is zijn overtuiging. Waarom niet? Zo gaat het ook altijd in een jongensboek. En in de tussentijd gaat Vitesse nog veel plezier aan hem beleven.