Werkloze 50-plusser wil niet worden afgedankt
De economie draait als een tierelier. De werkloosheid is gedaald tot onder de 400.000, het beste resultaat in jaren. Maar de 50-plusser had het in de crisis ontzettend moeilijk met het vinden van werk. Profiteren zij nu ook van het herstel? Twee portretjes.
Tonny Laarhoven (57 jaar) uit Barendrecht houdt van koken: "Dat is een van mijn grote hobby's. Vooral voor grote gezelschappen." Maar nu heeft ze toch vooral zorgen. Sinds de zomer is ze op zoek naar een andere baan. In de zorg.
"In heb altijd in de zorg gewerkt, bijna achttien jaar. Op het laatst als leidinggevende." De ellende begon in 2016, met een burn-out. "Maar tijdens de reïntegratie zag ik al dat er zo veel was veranderd op het werk. Eigenlijk wilde ik ook niet meer terug. Daar zijn toen wat pittige gesprekken over gevoerd en vervolgens hebben we besloten om met wederzijds goedkeuren uit elkaar gegaan."
Nu is ze voor het eerst van haar leven werkloos. En dat is niet prettig: "Ik word steeds rustelozer. Ik mis de dagelijkse routine, het vroege opstaan, naar je werk gaan, naar je collega's, doen waar je goed in bent. Natuurlijk kan ik hier thuis 100.000 dingen doen, maar ik haal daar geen genoegdoening uit. Ik heb een goed hoofd, een goed stel hersens, een goed stel handen, ik wil gewoon heel graag werken!"
Tonny zoekt een baan in de zorg, als coach.
Tientallen brieven heeft ze al verstuurd: "Op sommige sollicitaties hoor je gewoon helemaal niets meer. Ook krijg je vaak niet eens een berichtje van 'De keuze is niet op u gevallen, om die reden'. Als ik afgewezen word, wil ik toch weten waarom? Dan kan ik bepaalde dingen in mijn sollicitatie- of motivatiebrief misschien aanpassen. Maar als je niks hoort, schiet dat niet op."
Bijna iedereen in haar familie en kennissenkring weet dat Tonny zonder werk zit. "Zij maken ook deel uit van mijn netwerk. Ik ben vrij open, ook op sociale media. De reacties zijn superlief. Mensen die meedenken, meekijken, oud-collega's ook. Dat is fantastisch. Maar de tijd verstrijkt en ik voel de druk. Want vooral het eerste halfjaar is erg belangrijk. Dan moet je eigenlijk weer aan de slag zien te komen. Want de kans op een baan wordt steeds kleiner, wordt er gezegd. Maar ik blijf solliciteren, ik blijf volhouden, ik blijf positief, dat is wel erg belangrijk."
Hanneke Temminck (61 jaar) uit Lelystad daarentegen is dolblij. Na twee jaar thuiszitten kan ze vanaf deze week weer aan de slag. Haar werkverleden ligt bij ABN Amro. In 2015 werd ze slachtoffer van de zoveelste reorganisatie van de bank. Sindsdien is het schrijven, schrijven, schrijven.
"De ene week doe ik tien sollicitaties de deur uit, een andere week vier. Ik reageer alleen op banen die ik leuk vind, ik schrijf niet om een vinkje bij het UWV te krijgen."
Met zo'n beetje twintig jaar ervaring in leidinggevende functies, krijgt ze regelmatig bij afwijzingen te horen '...wegens gebrek aan ervaring...'. "Ja, hoeveel ervaring moet je dan hebben?"
Met al die afwijzingen werd ze er voor de omgeving niet gezelliger op. "Je voelt je gefrustreerd, je weet zeker dat je het kan, en dan krijg je toch die afwijzing. Dan ben je gewoon weer dagen van slag. Ja, dan wil je alleen zijn, een boek lezen, een stuk lopen."
Toch gelooft Hanneke wel dat de situatie op de arbeidsmarkt ook voor de 50-plusser beter aan het worden is. Op de alerts die ik zelf heb aangemaakt om een baan te vinden, zie ik steeds meer banen verschijnen. Dus ik geloof wel dat dat zo is."
Voorrecht
Sterker nog, ze kan vanaf vandaag weer aan het werk, en daar is ze na twee jaar thuiszitten dolgelukkig mee: "Ik ga aan het werk bij een detacheringsbureau. Ik was heel verrast dat ik daar aangenomen werd. Het is een jong bedrijf met heel veel dertigers, en dan als 60-jarige daar aan de slag te mogen, vind ik wel een voorrecht. En ik ben daar ontzettend blij mee."
