De onwennige nieuwkomers van Macron
Een man komt aanlopen en trekt een koffertje op wieltjes achter zich aan, over het grind in de binnentuin van het majestueuze Franse parlementsgebouw. Hij kijkt naar links, trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt nog eens rechts.
"U bent nieuw van Le République En Marche?", vraagt een griffier bij de poort. De man knikt opgelucht. "Dan moet u deze gang in", zegt de griffier vriendelijk lachend.
Dan volgt een dame. Zij heeft haar parlementsbadge al opgehaald. Ze is ook een nieuw Kamerlid, en ook van de partij van president Macron. "Mevrouw, mogen we u wat vragen stellen?", vraagt een verslaggeefster van de Franse televisie. "Is dat live dan?", reageert het kersverse Kamerlid angstig. ,,Ja'', zegt de journaliste. "Help! Wat eng, mijn eerste tv-interview!"
Vrolijke instuif
In de Franse Tweede Kamer, de Assemblée Nationale, is het dezer dagen een vrolijke instuif van nieuwkomers. Eén voor één druppelen de 577 parlementariërs binnen die afgelopen zondag werden gekozen.
La République En Marche, de partij van president Macron, heeft de absolute meerderheid: die levert 350 parlementariërs. Van hen is de helft nieuw. Ze hebben niet of nauwelijks ervaring in de politiek.
"Sorry hoor, ik moet nu eerst even officieel op de foto", zegt Coralie Dubost, één van de nieuwkomers van Macron. Op haar hoge hakken rent de Française naar een zaaltje waar de officiële fotograaf van de Assemblée op haar wacht.
Dubost is het prototype van de nieuwe garde in de Franse politiek. Het parlement was altijd een bolwerk van blanke grijze mannen die de politiek als levenswerk zagen. Macron heeft dat veranderd: hij droeg nieuwe kandidaten van buiten de politiek aan.
Coralie Dubost is relatief jong voor een Kamerlid, 34 jaar. Ze is vrouw, waarvan er nu veel meer in het parlement zitten dan voorheen. En ze is politiek onervaren. Ze is juriste en werkte in het bedrijfsleven en aan de universiteit.
"Het is echt mijn allereerste dag hier", vertelt ze na de fotosessie. "Ik weet niet eens de weg! Ik moet echt zoeken in dit gangenstelsel hier." Het interview doet ze noodgedwongen in één van die ellenlange gangen. "Ik heb nog niet eens een kantoor, nee. Ik heb wel al rondgekeken. Maar dit weekend gaat de partij bespreken wie welk kantoor krijgt."
Een mysterieus zwart tasje
Bij binnenkomst in de Assemblée kreeg Dubost - net als alle Kamerleden - een mysterieus klein zwart tasje. "Daar zit het reglement in. Maar ook een sjerp met de Franse driekleur, een speld waarop staat dat je parlementariër bent, en - en dat is heel erg handig - een soort handboekje over hoe alles hier werkt. Dat kan ik als nieuwkomer goed gebruiken."
Frankrijk moet op de schop. En dat gaan we doen de komende vijf jaar.
Om de nieuwelingen van Macron in korte tijd politiek bij te spijkeren, krijgen ze dit weekend allemaal een spoedcursus. Over de regels en mores van het parlement en over stemmingen en commissies.
"Je hebt critici die zeggen dat wij allemaal niets weten", zegt Dubost. "Maar dat zijn dan meestal de parlementariërs die al hun hele leven in het parlement zitten en die lid zijn van partijen die de verkiezingen hebben verloren."
Dubost blaakt van het zelfvertrouwen: ze is juriste, heeft werkervaring en is intelligent, zegt ze. "En: ik heb er zin in! Frankrijk moet op de schop. En dat gaan we doen de komende vijf jaar."
