Terug naar Leicester: hoe voetbalsucces een stad uit de vergetelheid hielp

Maurits Chabot volgde Leicester City op de voet in de aanloop naar de eerste landstitel. Zes maanden later nam hij opnieuw poolshoogte. De ploeg van Claudio Ranieri is terug op aarde; van landskampioen naar degradatiekandidaat. De stad plukt inmiddels wel de vruchten van het wonderbaarlijke succes van de voetbalclub.

Leicester. Het was een onbekend en onbemind, tweeduizend jaar oud industriestadje. In de achttiende eeuw werd het van belang dankzij de komst van textiel- en schoenenfabrieken. Daarna werd het stil in Leicester. Jarenlang was haar grootste wapenfeit dat het op de kruising lag tussen twee grote spoorlijnen en het knooppunt vormde tussen belangrijke snelwegen. Tot 2016.

Dit jaar werd de stad het symbool van de onmogelijk geachte overwinning: het kleine Leicester City FC, vergeleken met Nederland een voetbalclub van het kaliber ADO Den Haag, won ’s werelds grootste voetbalcompetitie. Niet de sterrenteams van Chelsea, Manchester City of Arsenal sleepten de hoofdprijs van de miljoenencompetitie in de wacht, maar het relatief voor een schijntje (dertig miljoen) samengebrachte Leicester kroonde zich tot kampioen.

Collectief tranendal

Om dat te verklaren kwamen tal van theorieën van stal: het scoutingssysteem, een organisatie die zo geraffineerd opereert dat het op een spionnendienst lijkt, zou een verklaring zijn. Het zou komen door de honger naar succes en een collectief tranendal. Of de verklaring werd gezocht in de gouden greep van coach Claudio Ranieri. De theorieën ten spijt, het bleef een verbluffend voetbalepos.

Geadoreerd

In het nieuwe seizoen vallen de resultaten van ‘het blauwe leger’ echter tegen. Na achttien gespeelde wedstrijden, heeft het grotendeels intact gebleven kampioensteam slechts zeventien punten en staat het vijf punten boven hekkensluiter Hull City.

Rob Tanner, al zeven jaar vaste volger van Leicester FC voor de lokale krant Leicester Mercury, weet waar het aan ligt. "De spelers zijn een zomer lang geadoreerd. Ze waren niets gewend en werden plots wereldwijd vereerd. Ze hebben zich laten vieren; het kampioenschap heeft de honger gestild. Er wordt hard gewerkt, maar niet met dezelfde intensiteit als vorig seizoen", aldus Tanner.

"Bovendien willen alle clubs Leicester nu de baas zijn, de regerend kampioen verslaan. Daar komt nog bij dat Leicester de rijke clubs heeft beschaamd, ze zijn embarrassed. Topteams hebben massaal geïnvesteerd in nieuwe spelers en coaches. De ranglijst is momenteel heel vanzelfsprekend. Leicester kan het succes niet herhalen, maar heeft andere clubs wel geïnspireerd: veel kleine clubs zeggen in de wandelgangen Leicester in het hoofd te hebben: ‘als het hen lukt, kunnen wij het ook.’ Leicester is een inspiratiemodel..."

Groot lichtpunt

Op het hoogste Europese podium houdt de ploeg zich trouwens wel knap staande: in de Champions League werd Leicester overtuigend groepswinnaar en staat het in de achtste finales tegenover het Spaanse Sevilla. Wellicht dat op het miljoenenbal een nieuwe stunt kan volgen.

Hoewel het sportieve succes gekenterd is, lijkt het kampioenschap de stad voorgoed uit de vergetelheid te hebben gekatapulteerd. Er is inmiddels zelfs een zegswijze aan de stad gewijd, weet burgemeester Peter Soulsby.

"'Doing a Leicester’ is een gezegde geworden voor het behalen van een onmogelijke overwinning. Als de uitgangspositie kansloos lijkt, kun je door toewijding en teamwerk toch resultaat boeken."

De burgemeester legt uit dat de stad een imagoverandering heeft ondergaan. "Veel mensen die nu komen, hadden nooit gedacht naar deze stad te gaan. Ze wisten niet hoe ze het moesten uitspreken, laat staan dat ze wisten waar het lag. Dankzij het voetbal hoorden ze van de stad. Het heeft ons een profiel en een identiteit gegeven. En wij hebben alle aandacht gebruikt om een imago te creëren van een tweeduizend jaar oude, historische stad, met onder meer het graf van Koning Richard III."

Vierduizend nieuwe banen

Het verhaal van de historische stad met het sportwonder slaat aan. Het gaat Leicester voor de wind. De economische doelen die in 2012 zijn gesteld, werden voortijdig gehaald en half december presenteerde Soulsby nieuwe plannen: onder de werktitel ‘Leicester- Great City’ moeten vierduizend nieuwe banen worden gecreëerd en vijftig miljoen euro aan investeringen worden aangetrokken.

Immigratie

Ook voor de inwoners reikt de impact van het voetbalsucces tot buiten het King Power Stadium. Soulsby en Tanner leggen uit dat de inwoners dichter bij elkaar zijn gebracht.

"We hebben jaren gehad waarin de stad strubbelde met immigratie. Er waren spanningen in de multiculturele gemeenschap. Maar na het kampioenschap stonden mensen wekenlang kriskras door elkaar feest te vieren. Het voetbal heeft mensen verenigd", vertelt Tanner.

Die verbroedering is gebleven, bevestigt burgemeester Soulsby. "Het was een briljant jaar; de vreugde en het enthousiasme die vrijkwamen, heb ik in de vijftig jaar dat ik hier woon nog nooit meegemaakt. Iedereen wist: hier gebeurt iets heel bijzonders. Bij iedere openbare gelegenheid hebben we de kampioensbeker de afgelopen zes maanden pal in het midden opgesteld. Geloof me: er is niets grootser en blinkender dan die beker."

Heel jaar kerst

Voor even was de stad dit jaar het middelpunt van de wereld, waar een wonder zich voltrok en waar voetbalfans en media vanuit de hele wereld neerstreken. Er viel geen onvertogen woord. De burgemeester, lachend: "Wat dat betreft was het een heel jaar kerst in Leicester."