'Nederlands leren vanuit verdriet en pijn gaat niet'

Een jaar krijgen de kinderen van de Schakelklas in Purmerend om Nederlands te leren en hun plek te vinden. Op de school zitten allemaal kinderen die net in Nederland zijn en de taal nog niet beheersen, onder wie veel asielkinderen. Maar dat jaar is te weinig, zegt directrice Kathy Stander. "De kinderen die hier binnenkomen hebben allemaal hun land achtergelaten en een oorlog meegemaakt. Ze komen binnen met heel veel verdriet."

Stander staat achter de oproep van de PO-Raad, de belangenorganisatie van basisscholen. Die stelde vandaag dat basisscholen te weinig geld krijgen voor taallessen voor asielkinderen. Omdat de kinderen geen Nederlands spreken, soms niet eens naar school zijn geweest en mogelijk trauma's hebben, is er extra aandacht voor hen nodig. "En je kan niet leren vanuit pijn en verdriet", zegt Stander.

"Kinderen die bij ons op school komen zijn vaak al heel lang onderweg nadat ze uit hun land zijn gevlucht", zegt Stander. "De kinderen hebben onderweg veel meegemaakt en moeten een nieuwe plek vinden."

Een van die kinderen is de 12-jarige Gioannes. Hij komt uit Egypte en is via Griekenland naar Nederland gekomen. Hij vindt het belangrijk dat hij op de speciale school terecht kon. "Ik sprak nog geen Nederlands en daarom kon ik niet naar een normale school. Toen kwam ik hier en moest ik de taal leren." Hij wordt steeds beter in het Nederlands. "Ik spreek nu in ieder geval de taal."

Zijn klasgenootje Majd is uit Syrië gevlucht en is nu ongeveer een jaar in Nederland. In het begin had hij moeite met de taal. "Ik vind de grammatica en de regels moeilijk." Toch beheerst hij de taal al aardig door de hulp die hij krijgt op zijn school.

Mazid is blij dat hij nu Nederlands spreekt, omdat hij daardoor vrienden kan maken. "Dan kan je tenminste met ze praten." Dat zal hem ook helpen als hij na de zomer naar het reguliere onderwijs moet, zegt hij. "Daar kan ik weer andere kinderen leren kennen."

Directrice Stander benadrukt dat de kinderen eerst de trauma's moeten verwerken, voordat ze stappen kunnen maken met leren. "Dat doen we met een speciale methode en intensieve begeleiding. Daardoor kunnen ze na een of twee jaar naar het reguliere basisonderwijs."

Volgens Stander is het in Purmerend goed geregeld, omdat de gemeente financieel bijspringt. "Maar kleinere gemeenten krijgen helemaal geen geld om zo'n schakelklas op te zetten. Daar belanden soms kinderen direct in het reguliere onderwijs. Je kunt je voorstellen dat in een klas met dertig kinderen soms niet de zorg en begeleiding wordt geboden die een kind nodig heeft. Dus daar is geld voor nodig."

Toch ziet ze ook problemen bij sommige kinderen die bij haar op school zitten. "We krijgen nu in principe voor een jaar geld voor kinderen die hier worden opgevangen. Maar in de praktijk blijkt dat een jaar te kort is." Als de overheid daar nu niet meer middelen voor uittrekt, voorziet ze problemen die op den duur meer gaan kosten en veel meer verdriet opleveren. "Je moet de taal spreken om je in een land te kunnen redden en ontwikkelen. Bij taal begint alles."