Reconstructie: de coup van Gianni
Zaterdag 27 februari, 00:52 uur
'Gianni komt eraan', gonst het al uren. En dan opeens, tegen één uur 's nachts, maakt de kersverse FIFA-president breed glimlachend zijn entree in de hippe bar van het Swissôtel van Zürich.
Zodra hij binnenstapt, gaat er gejuich op. Een paar getrouwen heffen ritmisch het 'campione, campione' aan. Ietwat gegeneerd steekt de 45-jarige Zwitser zijn hand in de lucht. Als een voetballer die eigenlijk nooit scoort, maar plots een wereldgoal heeft gemaakt.
'Het voetbal is gered'
En dat is niet voor niets. Want de verrassing is compleet. Sjeik Salman was de absolute favoriet, Azië leek de zege nog slechts te hoeven incasseren. En toch heeft Gianni Infantino, dé UEFA-kandidaat, gewonnen. Het zoet van de klinkende overwinning smaakt goed in het viersterrenhotel aan de Schullstrasse, waar de Europese bond deze week bivakkeert.
"Dit is zo'n ongelooflijk belangrijke dag voor het voetbal", zegt Allan Hanssen, de Deen in het UEFA-bestuur. "Het klinkt overdreven misschien, maar het raakt me echt." Zijn ogen worden vochtig, terwijl hij Infantino bij de bar felicitaties ziet ontvangen. "Ik denk dat vandaag het voetbal is gered. We hebben hier zó hard voor gevochten."
'Bedankt voor jullie stemmen'
Infantino, nu al gekleed in een donkerblauw jasje met een glimmend FIFA-logo, laat zich intussen herhaaldelijk innig omhelzen. De hartstocht spat ervan af. De vreugde is uitbundig. Werkelijk iedereen die een steentje heeft bijgedragen aan de 'Coup van Gianni' lijkt zich hier te hebben verzameld.
Zo ook de drie bestuurders van de Nieuw-Zeelandse bond, die op de Zwitser hebben gestemd. Met een glimlach op de lippen bekijken ze het tafereel rondom de nieuwe FIFA-voorzitter.
Een pul bier
Als Infantino eindelijk de bar bereikt, vraagt hij om een pul bier. Hij draait zich om, heft zijn glas naar de uitgelaten menigte. Weer gejuich. Velen uit het Infantino-kamp kunnen het nog steeds niet geloven. Bestuurders, lobbyisten en UEFA-medewerkers slaan elkaar op de schouders en proosten op de ongedachte zege.
Na drie flinke slokken stapt Infantino gedecideerd af op het trio bestuurders uit Nieuw-Zeeland, dat geduldig op dit moment heeft gewacht. Warme omhelzingen volgen. "Bedankt, mannen, bedankt", zegt Infantino. "Bedankt voor jullie stemmen. Dit is geweldig. Ik kom snel bij jullie op bezoek. Heel snel."
Donderdag 25 februari, 07:30 uur
Het Renaissance hotel. Een toepasselijker locatie voor een nieuwe start bij de FIFA is niet te vinden. Maar gaat het dat ook daadwerkelijk worden? Dit is in elk geval wél de plek waar het gebeurt op de dag voor de verkiezingen. Want met Europa en Zuid-Amerika openlijk achter Infantino en Azië en Afrika duidelijk in het kamp sjeik Salman, zijn er nog 46 zwevende stemmen.
En juist in het Renaissance hotel komen de FIFA-swingstates bijeen: Oceanië (11 stemmen) en Concacaf (35 stemmen), de confederatie van Noord-Amerika, Midden-Amerika en de Caraïben.
Vanuatu, Tahiti en Fiji
In de Bavaria-zaal worden vast de vlaggetjes van Tahiti, Vanuatu, Papoea Nieuw-Guinea en Fiji rechtgezet voor de presentaties van de vijf kandidaten. De internationale media krijgen te horen dat bij Oceanië 'alles nog open is'. Maar intussen bevindt Nieuw-Zeeland zich allang in het kamp van Infantino.
De Zwitser is eind 2015 op bezoek geweest in Auckland bij voorzitter Deryck J. Shaw, en diens collega’s. Infantino heeft indruk gemaakt bij het eilandenrijk met zijn enthousiasme, zijn kennis van zaken, zijn persoonlijke betrokkenheid. En natuurlijk met zijn plannen.
Het Salman-kamp
Ook Infantino weet dat Oceanië, vooral vanwege de loyaliteit van voorzitter David Chung uit Maleisië, in het verleden unaniem voor Sepp Blatter stemde. Het is ook geen geheim dat Blatter de kandidatuur van Sjeik Salman steunt. Er wordt zelfs hardnekkig gefluisterd dat Blatter zijn invloed op Chung probeert aan te wenden om Oceanië voor Salman te behouden.
Een dag voor de verkiezingen lijken acht van de kleinere bonden van Oceanië voor Sjeik Salman te kiezen. Enerzijds zijn ze niet gewend om zelfstandig tegen Chung in te gaan. Anderzijds stemmen ook zij het liefst met de winnaar mee, om latere repercussies te voorkomen. En de sjeik is de grote favoriet, zo vlak voor de verkiezingen.
Maar Infantino neemt zijn missie in Oceanië uiterst serieus. Via de grootste bond, Nieuw-Zeeland en Secretaris-Generaal Tai Nicholas hoopt Infantino op loyaliteit van de OFC, die 11 stemmen vertegenwoordigt. In Zürich is het bovendien pas de eerste keer dat de hele OFC bij elkaar komt sinds Infantino in de race stapte. Hier valt iets te winnen, beseft de Zwitser.
In de week voor de verkiezingen ontbijt Infantino zelfs twee keer met zijn OFC-vrienden. Het gebaar valt in zeer goede aarde. Ze broeden op een plan om de hele OFC achter Infantino te krijgen. De beloftes van Infantino zijn goed, maar een goed resultaat in de eerste stemronde zou het Salman-kamp binnen de OFC over de streep kunnen trekken.
Een rechtstreekse WK-plek voor Oceanië, meer voetbalontwikkeling en een grotere jaarlijkse bijdrage aan de bonden. Het zijn de punten uit het programma van Infantino waar Nieuw-Zeeland zich in kan vinden. En het zijn punten waarmee de andere acht misschien over de streep te krijgen zijn, als ze hun loyaliteit naar de favoriet Salman zouden kunnen loslaten.
Hallenstadion, vrijdag 26 februari, 16:09 uur
De eerste ronde is klaar. De stemmen zijn geteld. Nadat waarnemend FIFA-voorzitter Issa Hayatou in het Frans de uitslag heeft gemurmeld, gaat er een golf van verbazing door het Hallenstadion, gevolgd door een voorzichtig applaus van het kamp Infantino: 88 stemmen voor Infantino, 85 voor sjeik Salman. Het kamp van de sjeik, al dagen wel erg vol van vertrouwen, moet een mokerslag incasseren. De sjeik zelf staart wezenloos voor zich uit.
Maar dan begint het echte spel pas. Het beslissende eindspel. De finale. Er is een pauze tussen het einde van de eerste en het begin van de tweede stemronde. In die vijftien minuten wordt de strijd om de belangrijkste positie in het voetbal definitief beslist. 104 stemmen is genoeg voor de zege. Wat gebeurt er met de stemmen van Jerome Champagne (7) en prins Ali (27)?
Infantino dreigt te verliezen
Het is ondoenlijk om alle stembewegingen tussen stemrondes 1 en 2 te achterhalen. Het kamp van sjeik Salman, zoveel is duidelijk, richt zich direct op dissidenten uit Afrika en Azië. Volgens insiders weet de sjeik zeker drie Aziatische landen terug te brengen in zijn kamp, waaronder Mongolië en Bhutan.
De zeven stemmen van de Blatter-getrouwe Jerome Champagne gaan naar alle waarschijnlijkheid ook naar de sjeik, waarmee het Salman-kamp in elk geval op een riante 95 stemmen uit komt. Hij heeft er dan nog negen nodig om te winnen. Terwijl Infantino er juist drie verliest, en op 85 uitkomt. Hij heeft er dan nog 19 nodig. Het ziet er niet goed uit voor de Zwitser.
Infantino heeft een list nodig. Zijn hoop is gevestigd op Concacaf, waar prins Ali veel van zijn 27 stemmen heeft gehaald in de eerste ronde. Maar ook op Oceanië, waar hij hoopt stemmen van de sjeik af te snoepen. Er volgt een volgens insiders cruciaal overleg.
Vrijdag 26 februari, 16:17 uur
Theodore Theodoridis, de waarnemend secretaris-generaal van UEFA, tevens de grote man achter de Infantino-campagne, neemt het initiatief. In een gangpad zoekt hij Sunil Gulati en Victor Montigliani op, de bazen van de Canadese en Amerikaanse bonden.
Zij zijn zeer invloedrijk bij de Concacaf en hebben zelf al besloten van prins Ali over te stappen naar Infantino. Het dringende verzoek van Theodoridis aan dit duo is of zij de meerderheid van de stemmen van Concacaf mee kunnen krijgen.
Bij dit drietal voegt zich last but not least Tai Nicholas, de secretaris-generaal van de OFC. Dit kwartet beseft dat de toekomst van het voetbal meer op het spel staat dan ooit. Ook van Oceanië wordt iets verwacht. Er wordt flink op Nicholas ingepraat. Die belooft zijn uiterste best te doen.
Praten met Fiji, Vanuatu en Tonga
De vier mannen gaan weer elk hun eigen weg. Nicholas van de OFC gaat met zijn collega’s van het machtige Nieuw-Zeeland praten met de acht Salman-stemmers uit de eerste ronde. Nieuw-Zeeland, Tahiti en de Cook-eilanden stemden al op Infantino. Maar er worden indringende gesprekken gevoerd met de delegaties van Tonga, Vanuatu, Nieuw-Caledonië, Fiji, Papua-nieuw Guinea, de Solomon-Eilanden, Samoa en Amerikaans-Samoa.
De drie mannen van Nieuw-Zeeland en Nicholas praten zich de blaren op de tong. Ze wijzen erop dat het winnende kamp niet langer sjeik-Salman is. En dat Infantino goede plannen heeft met Oceanië. En dat ze niet langer bang hoeven te zijn voor David Chung, omdat de invloed van Blatter tanende is.
Aardverschuiving van zestien stemmen
De eilandbestuurders zijn traditioneel gewend zich volgzaam op te stellen. Te luisteren naar degene die de macht heeft. Maar langzamerhand schuiven de acht eilanden richting het kamp Infantino. Ze horen graag bij de winnaar. Het plan slaagt. Alle acht eilanden maken de switch van de sjeik naar Infantino. Een aardverschuiving van zestien stemmen in de uitslag.
Om 18:01 uur leest Hayatou de uitslag voor. 115 stemmen voor Infantino, en 88 voor sjeik Salman.
Swissôtel, zaterdag 27 februari, 03:08 uur
Nog altijd breeduit glimlachend opent Gianni Infantino om drie uur ’s nachts opnieuw de zware deur naar de hippe bar van het Swissôtel in Zürich, waar enkele diehards uit het UEFA-kamp nog steeds vreugdebiertjes drinken.
Infantino zegt daar tegen enkele UEFA-mensen: ‘Het dringt nog niet tot me door. Net als bij mijn toespraak vanmiddag. Na een halve minuut mijn tekst opgelezen te hebben, heb ik alles losgelaten, en ben ik er gewoon voor gegaan.’
Geëmotioneerde bestuurders
"Het voetbal is gered vandaag", zegt Deryck J. Shaw, bondsvoorzitter van Nieuw-Zeeland, een paar meter verderop. Hij is geëmotioneerd. Zoals ook Michael van Praag, FIFA-bestuurslid Michel d’Hooghe en de Deense UEFA-bestuurder Allan Hansen hun emoties toonden vanavond.
Off the record zegt een ander UEFA-bestuurslid. "Je weet gewoon niet wat je kunt verwachten van de sjeik. We moeten nu uit de problemen met FIFA. En snel ook. Je kunt je niet nog meer problemen veroorloven. Dat was met de sjeik ongewis."
In de bar van het UEFA-hotel komt Infantino op de Nieuw-Zeelandse delegatie af. "Ik weet niet hoe jullie het gedaan hebben." En dan schertsend: "Ik wil het misschien ook niet weten, haha. Maar het is geweldig. Bedankt mannen. Proost." Hij heft zijn glas nog een keer. De Nieuw-Zeelanders lachen hun breedste lach.
Een hoge UEFA-official, die zich wat op de achtergrond houdt, spreekt klare taal. "Vanaf nu moet Gianni gaan leveren. En daar moet hij meteen mee beginnen. Vooral bij de landen van buiten Europa die hem gesteund hebben."
Een kwartier later lopen de drie Nieuw-Zeelanders net de deur uit, richting taxi, als Infantino bij de lift staat om naar zijn kamer te gaan. Er volgt een afscheid, met omhelzingen. "We zien elkaar snel, ik kom naar jullie toe", zegt hij. Dan lachend. "Fantastisch. My Ocean’s Eleven."
