Leicester kampioen? Zij dachten ook dat het niet kon...

Engeland is in de ban van een mogelijke landstitel van het bescheiden Leicester City. Zeker na de sensationele zege van The Foxes tegen Manchester City (3-1) van vorige week.

In de studio van Match of the Day sprak oud-voetballer Alan Shearer zijn verwondering uit. "Ik ken niet veel vergelijkbare situaties. Wat het dichtste hierbij in de buurt komt, is het jaar waarin wij kampioen werden met Blackburn Rovers."

Kleine kampioenen in grote competities. Het komt niet vaak voor. Hier zijn er vijf.

1995: Blackburn Rovers (Engeland)

Opvallend: In het seizoen 1991-1992 promoveerde Blackburn nog naar de Premier League. Twee jaar later eindigden de Rovers als tweede, een jaar daarna werd de titel gepakt.
Ster: Alan Shearer
Huidige status: 18de in Championship (tweede niveau)

Kenners van het Engelse voetbal zullen denken aan de kunststukjes van Brian Clough met Derby County of Nottingham Forest. Maar ook de titel van Blackburn Rovers in 1995 was een voetbalsprookje. De club, die voor de Tweede Wereldoorlog vele successen kende maar daarna ver wegzakte, had slechts twee jaar ervaring op het hoogste niveau.

Maar met Alan Shearer kreeg trainer Kenny Dalglish de grootste belofte van het Engelse voetbal tot zijn beschikking. De doelpuntenmachine uit Newcastle stelde niet teleur.

Op weg naar de landstitel kreeg Blackburn wel hulp uit onverwachte hoek. Manchester United was de titelfavoriet, totdat Eric Cantona op een donkere, druilerige avond in Londen een karatetrap uitdeelde aan een supporter van Crystal Palace. De Fransman werd voor acht maanden geschorst.

Tot de laatste tien duels ging Blackburn comfortabel aan de leiding, maar met de haven in zicht begon de ploeg te sputteren. Op de laatste speeldag leek het nog helemaal mis te gaan met een 2-1 nederlaag bij Liverpool. Omdat Manchester United ook punten verspeelde, was de titel toch voor Shearer en de zijnen.

Niet veel mensen weten dat er een Nederlander deel uit maakte van dit voetbalsprookje. Richard Witschge staat nog wel op de feestfoto met de kampioenschapsbokaal, maar vloog daarna zo snel mogelijk terug naar Nederland. Hij kwam uiteindelijk tot één invalbeurt en wilde geen seconde langer in Blackburn doorbrengen.

1985: Hellas Verona (Italië)

Opvallend: In het seizoen 1981-1982 promoveerde Hellas Verona naar de Serie A.
Ster: Preben Elkjaer-Larsen
Huidige status: 18de in Serie A

De scudetto van Hellas Verona in 1985 is een van de meest onwaarschijnlijke sprookjes in de voetbalgeschiedenis. Het is het verhaal van een bescheiden club uit een provinciestadje, die standhield tegen de grootmachten uit Milaan, Rome en Turijn. Hoe het mogelijk was dat een elftal met Duitse mannetjesputter Hans-Peter Briegel en de Deense levensgenieter Preben Elkjaer Larsen de macht greep? Het lot. Letterlijk.

Dat zit zo: net als in recente jaren werd de Serie A begin jaren tachtig opgeschrikt door een omvangrijk matchfixingsschandaal. De kern van het probleem was de scheidsrechterscommissie die per speelronde arbiters aanwees. In het seizoen 1984/85 werden de scheidsrechters echter bij wijze van experiment door het lot aangewezen.

Dat seizoen kreeg de ranglijst een compleet andere gezicht. De titelstrijd ging tussen Hellas Verona en Torino. Juventus werd slechts vijfde, AS Roma moest het zelfs met de zevende plek doen.

In 1985/86 werd de scheidsrechterscommissie gerehabiliteerd en viel Hellas Verona terug in de vertrouwde middenmoot. Kampioen dat jaar? Juventus.

1998: 1. FC Kaiserslautern (Duitsland)

Opvallend: Kaiserslautern was in het voorgaande seizoen gepromoveerd naar de Bundesliga.
Ster: Michael Ballack
Huidige status: 10de in 2. Bundesliga (tweede niveau)

Kaiserslautern is een stad van nog geen 100.000 inwoners, een technische universiteit, de Amerikaanse luchtmachtbasis Ramstein en een voetbalstadion bovenop de Betzenberg. In dat stadion zijn vreugde en verdriet, degradatie en landstitels gepasseerd.

Vier keer behaalde Traditionsverein 1. FC Kaiserlautern de landstitel, drie keer degradeerde de club. Nooit kwamen die twee uitersten dichter bij elkaar dan in 1998.

Kaiserslautern ging door een diep dal halverwege de jaren negentig. De club die sinds de oprichting van de Bundesliga in 1963 nog nooit was gedegradeerd, moest er in 1996 toch aan geloven. Maar in Otto Rehhagel vond de club een trainer, die overliep van eerzucht en rancune na zijn ontslag bij Bayern München.

Rehhagel voerde de club terug naar het hoogste niveau en ook in de Bundesliga was zijn ploeg niet te stuiten. Op de eerste speeldag won Kaiserslautern in München met 0-1, genoeg om Bayern uiteindelijk twee punten voor te blijven voor de titel.

2000: Deportivo La Coruña (Spanje)

Opvallend: Zes jaar eerder verspeelde de club een sensationele landstitel op de laatste speeldag.
Ster: Roy Makaay
Huidige status: 9de in Primera División

Eigenlijk had Deportivo La Coruña al in 1994 het kampioenschap moeten vieren. Drie jaar eerder was de trots van Galicië eindelijk teruggekeerd naar de Primera División na 18 donkere jaren op het tweede en derde niveau. Handhaven was het sleutelwoord, maar in het seizoen 1993/94 deed 'Super Depor' opeens mee om de titel.

Op de laatste speeldag volstond een thuiszege op Valencia. En die historische overwinning lag voor het oprapen toen de Servische verdediger Miroslav Djukic in blessuretijd een strafschop mocht nemen. Djukic miste. Het feest was daardoor in Camp Nou, waar Johan Cruijff zijn vierde landstitel op rij in de schoot geworpen kreeg. In de grauwe havenstad viel de regen met bakken uit de lucht.

Zes jaar later werd het trauma uitgewist. Onder trainer Javier Irureta stond de club 28 speelrondes aan de leiding. Op een zonovergoten dag in La Coruña won Deportivo met 2-0 van Espanyol. Roy Makaay eindigde dat jaar als clubtopscorer met 22 goals, de laatste uit die reeks maakte het kampioensfeest compleet.

2012: Montpellier (Frankrijk)

Opvallend: Montpellier eindigde in 33 seizoenen op het hoogste niveau maar één keer eerder in de top 3.
Ster: Olivier Giroud
Huidige status: 18de in Ligue 1

Een groot voetbalbastion kun je Montpellier niet noemen. De Zuid-Franse stad heeft in 33 seizoenen op het hoogste niveau dan ook weinig te vieren gehad. Incidenteel plaatste de club met de opvallende oranje broeken zich voor Europees voetbal, zoals in 1990 toen ze met de Nederlander Wilbert Suvrijn in de gelederen het grote PSV uitschakelde in de Europa Cup II.

Niemand had verwacht dat Montpellier zich in het seizoen 2011/12 zou mengen in de strijd om de Franse titel. Een jaar eerder eindigde de ploeg van trainer René Girard nog net boven de degradatiestreep als veertiende. Maar dat jaar nam de relatief onbekende spits Olivier Giroud de ploeg bij de hand. Zijn 25 doelpunten waren goed voor de topscorerstitel en de eerste landstitel in de clubhistorie.

Zonder de naar Arsenal vertrokken Giroud viel Montpellier meteen terug naar de vertrouwde middenmoot. In 2013 eindigde Montpellier als negende.